یکی از چیزایی که با تک تک سلولای بدنم ازش متنفرم دیدن بی مسئولیتی یه مادره...که بچه ی ۲ ساله، یا دوسال و نیمه خودشو میذاره پیش اطرافیانش و میره پی کار خودش، هرچند یه بچه کوچک داره و برای اینکه اونو نگه داره اینو میسپره اما به نظرم خیلی بی مسئولیتیه، یه سری صوت های وظایف مادر هست از دکتر علیرضاهزار، میگفت یه مادر یه سری وظایف داره که وظایف مادری شه، یکی از مطالبی که میگفت این بود که بچه محبت و مراقبت مادر رو می خواد، شاید بقیه لطف کنن و بچه رو نگه دارن اما این دراصل وظیفه مادره و وقتی هی بچه رو میسپره به این و اون توی تربیتش خیلی تاثیرگذاره...
بالاخره هرچقدر هم اطرافیان بچه رو دوست داشته باشن محبت مادر فرق داره، دلسوزی مادر فرق داره...
و یکی از چیزایی که اعصابمو درحد این(😡) خرد میکنه اینه که وقتی به اون مادر بی مسئولیت حتی یه تعارف خشک و خالی هم نمیزنی که بده بچت پیشم باشه میگه میشه اینجا باشه؟ ببخشیدا...
خب معلومه منی که میدونی باهات رودروایسی دارم و درحقیقت اصلا آدم سرزبون داری نیستم نمیگم نه تو مامانشی و من حوصله نگهداری بچتو ندارم...
تو باید یکم مراعات کنی!
بی مسئولیت نباشیم!
یاعلی مدد
