خاطراتِـ پرتو

گاهی اوقات در روز حوصله ام سر می رود و اگر شعله ی زیرش را با فعالیتی کم نکنم و با ملاقه ی هم صحبتی همش نزنم دلتنگی آنچنان به تمامی سلول هایم هجوم می آورد که باید چند دقیقه ای با بغض زندگی کنم...

در اینجور مواقع سعی میکنم با کسی صحبت کنم و اگر هم صحبتی نبود کارهای منزل را یکی پس از دیگری انجام دهم...

الان در مرحله دلتنگی پیش از بغض به سر میبرم و سعی میکنم با نوشتن و بعد از این با کارهای لذتبخش منزل خودم را سرگرم کنم...

دلتنگی هایتان کوتاه

یاعلی...