سلام...
امشب واسه نماز مغرب و عشاء رفتم مسجدمون...
"مبینا" هم اومده بود...
18اسفند 1397 باهم دعوامون شده بود و تا الان باهم آشتی نکرده بودیم...
امروز که رفتم به آیدا سلام کردم و گفتم فکر میکردم امروز نمی...
حرفم نصفه موند آخه دیدم مبینا کنارش نشسته...داشتن باهم حرف میزدن...
خییلییی دلم برای مبینا تنگ شده بود...بعد از اینکه مدرسه ها تعطیل شد دیگه ندیده بودمش...
اصلا فکر نمیکردم حاضر به آشتی شه...
نماز شروع شد و رفتم سر نماز...
تو هردوتا نمازم قلبم تند تند میزد و از خدا می خواستم اگه صلاحه آشتی کنیم...
روز قبلش به آیدا گفته بودم سَرِ چی قهر کردیم و چی شد...
بهش گفتم که "ز.ع" همیشه آشتیمون میداد قبلا ولی ایندفعه نتونست...
گفت منم نقش "ز.ع"رو بازی میکنم و آشتی تون میدم...
+من شدیییدا از "نه" شنیدن میترسم...
خلاصه که سه نفری رفتیم تو راهرو های کتابخونه ی مسجدمون که بسته بود و برقا هم خاموش بود نشستیم که صدامون تو سرو صدای داخل گم نشه...
مبینا گفت من خیلی حرف دارم...منم سراپا گوش شدم و هیییچی نگفتم...
بالاخره طلسمش شکست و آشتی کردیم...
نه مبینا فکر میکرد که من آشتی کنم و نه من فکر میکردم اون کوتاه بیاد...
ولی بالاخره تموم شد...
الحمدولله...
#آشتی_کنون...
پ ن1:چایی روضه خییلیی دوست دارم...
پ ن2:شهر سیاه پوش شده و همه لباسا سیاه شده...می خوام سعی کنم تو این ایام با BRT بیرون نرم...محرم سال قبل رفتم و دیدم چند نفر به محرم توهین میکردن...اونقدر حرررصم گرفته بود که فکر میکردم چقدر امام حسین(ع) غریییییبن...:(((((
پ ن3:اللهم الرزقنا پیاده روی اربعین...:((((
یاحسین...
